Antoni Wołosz

W barwach Polonii zagrał w 99 spotkaniach, zdobywając 8 bramek, a swoje zmagania na najwyższym poziomie rozgrywkowym rozpoczął w sezonie 1946 oraz grał w latach 1948-1952. W 1946 roku jego zespół zdobył mistrzostwo Polski. Był to czas, gdy do drużyny dołączył jako ostatni zawodnik, biorąc udział we wiosennych rozgrywkach w warszawskiej klasie okręgowej, co czyniło go jedynym zawodnikiem pochodzącym z regionu Ostrołęki. Jego talent i intuicja piłkarska uczyniły go znakomitym obrońcą, potrafiącym wymusić na rywalu pożądane zagranie.

W wyniku dynamicznej kariery w Polonii, Wołosz zdobył powołanie do reprezentacji Polski (kadra B), a także stał się bohaterem wielu anegdot w środowisku sportowym. Po zakończeniu aktywnego grania, Antoni Wołosz nie porzucił piłki nożnej, obejmując rolę trenera w takich klubach jak Polonia, Otwock, Targówek, Lechia Grodzisk, Huragan Wołomin oraz Mazur Karczew, gdzie niespodziewanie zagrał w meczu Pucharu Polski w 1964 roku.

Ponadto, z wykształcenia był ekonomistą i w trakcie swojej kariery pracy zawodowej działał w centrali handlu zagranicznego. Po jego śmierci, znalazł spokój w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 39I-1-17), gdzie zostawił po sobie niezatarte ślady w sercach wielu kibiców i współpracowników.