Tadeusz Kobyliński, znany również pod pseudonimami Hiena oraz Banaszkiewicz, to postać o bogatej historii, która wciąż fascynuje wielu badaczy i miłośników historii. Urodził się 16 września 1914 roku w Ostrołęce, a zmarł 11 listopada 1961 roku w Londynie.
Był polskim oficerem, który służył w specjalnych jednostkach wojskowych, szczególnie w VI Oddziale Sztabu Naczelnego Wodza. Jego działania jako cichociemnego, czyli żołnierza, który przeszedł szkolenie w Wielkiej Brytanii, mają znaczenie w kontekście historii Polski podczas II wojny światowej.
Warto zaznaczyć, że Kobyliński przyjął nazwisko Tadeusz Kołakowski jako swoje przybrane imię, co jest typowe dla wielu osób związanych z ruchami oporu w tamtym okresie. Jego życie i poświęcenie dla kraju są tematami, które zasługują na szczegółowe poznanie i upamiętnienie.
Życiorys
Tadeusz Kobyliński, urodzony w 1914 roku, prowadził ciekawe życie, które łączyło elementy służby wojskowej i wywiadowczej. Do 1939 roku był związany z Policją Państwową, gdzie zdobył doświadczenie w działaniach porządkowych i administracyjnych. W 1940 roku przeszedł na front jako żołnierz 1 Dywizji Grenadierów, co otworzyło nowy rozdział w jego karierze wojskowej.
Wkrótce po zaciągnięciu się do wojska, Kobyliński zajął się pracą w polskim wywiadzie, operując na terenie Francji, Hiszpanii i Portugalii. To w tym okresie, 26 czerwca 1943 roku, podczas ceremonii, przysięgł jako żołnierz Armii Krajowej, a jego przysięgę odebrał pułkownik Michał Protasewicz, będący szefem Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Na początku lipca 1943 roku jego droga prowadziła na Gibraltar, gdzie był naocznym świadkiem katastrofy gibraltarskiej.
W kwietniu 1944 roku Kobyliński został przerzucony do okupowanej Polski, gdzie kontynuował swoją działalność w wywiadzie Armii Krajowej, zajmując się zdobywaniem informacji istotnych dla polskiego ruchu oporu. Pod koniec wojny, w 1945 roku, pojawiły się doniesienia o jego dowodzeniu grupą mającą na celu uwolnienie córki generała Władysława Sikorskiego – Zofii Leśniowskiej, która rzekomo była przetrzymywana przez NKWD w willi pod Moskwą. W tym czasie posiadał stopień porucznika.
Po zakończeniu działań wojennych Kobyliński osiedlił się w Ankonie, gdzie podjął się służby w wojsku brytyjskim. Jego życie zakończyło się 11 listopada 1961 roku w Londynie, gdzie został pochowany na cmentarzu Gunnersbury, pozostawiając po sobie ślad w historii polskiego wywiadu i Armii Krajowej.
Ordery i odznaczenia
W uznaniu za swoje zasługi, Tadeusz Kobyliński został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które podkreślają jego odwagę i poświęcenie.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
- Krzyż Wojenny 1939–1945.
Upamiętnienie
W miejscowości Grabów nad Pilicą, znanej jako lokalizacja zrzutu cichociemnych, w tym także Tadeusza Kobylińskiego, odsłonięto pomnik w formie głazu. Na pamiątkę tych wydarzeń umieszczono na nim tablicę, która upamiętnia znaczącą operację „Weller 7”.
Przypisy
- Tajemnica Hieny - WPROST.pl [online], www.wprost.pl [dostęp 20.11.2017 r.]
- T. A. Kisielewski Po zamachu, s. 242
- T. A. Kisielewski Po zamachu, s. 239–240
- a b c T. A. Kisielewski Gibraltar i Katyń, s. 220–221
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Jan Szyjkowski | Maurycy Spokorny | Janusz Stepnowski | Ewa MielnickaOceń: Tadeusz Kobyliński (1914–1961)