Alfred Markowski, urodzony 25 grudnia 1930 roku w Ostrołęce, to postać, która na trwałe zapisała się w historii polskiej literatury oraz ruchu opozycyjnego. Zmarł 25 marca 2002 roku w Mątkach, ale jego działalność oraz twórczość pozostawiły po sobie niezatarte ślady.
Był nie tylko dziećmi XX wieku, które doświadczyły trudnych czasów, ale również wielkim działaczem opozycji antykomunistycznej. Markowski zasłynął jako więzień polityczny, co tylko potwierdza jego odwagę i determinację w walce z reżimem. Jako poeta i satyryk, potrafił przekazać swoje myśli za pomocą słowa, co czyniło go ważną postacią w polskiej kulturze tego okresu.
Życiorys
Pochodził z niewielkiej, robotniczej rodziny, jako syn Walentego i Marii z rodziny Kaźmierowskich. Uzyskał podstawowe wykształcenie. Okres II wojny światowej spędził w Warszawie, gdzie tragicznie stracił swoją matkę, która pełniła rolę sanitariuszki w Armii Krajowej, w wyniku bombardowania. Po zakończeniu działań wojennych, wrócił do Ostrołęki, aby ponownie spotkać swojego ojca, jeńca wojennego przetrzymywanego na terenie ZSRR.
Wkrótce po powrocie do rodzinnego miasta, zaczął pracować jako robotnik, jednak szybko rozpoczął aktywność konspiracyjną. Już w 1946 roku zorganizował i objął dowództwo nad młodzieżową formacją „Armia Młodych”. Celem tej organizacji była walka z sowietyzacją Polski, co realizowano m.in. poprzez rozpowszechnianie ulotek i akcje mające na celu likwidację pomników, które były symbolem nowego reżimu.
W 1950 roku, podczas próby ucieczki na Zachód, Markowski został aresztowany wraz z trzema towarzyszami. Został skazany na sześć lat więzienia, w trakcie których przebywał w różnych zakładach karnych, w tym w Ostrołęce oraz w Knurowie, gdzie zmuszono go do pracy jako górnik. Udało mu się uciec z ostrołęckiego więzienia, co zmusiło władze do podjęcia decyzji o podniesieniu murów zamku. Niemniej jednak, został ponownie ujęty i odzyskał wolność dopiero w czerwcu 1956 roku, gdy ogłoszono amnestię.
Wkrótce po wyjściu na wolność, zainicjował nową organizację o nazwie „Synowie Armii Krajowej”, co miało być wyrazem sprzeciwu wobec obecności wojsk radzieckich w Polsce. Po raz kolejny aresztowany, Markowski został skazany na siedem lat więzienia (w zależności od źródła, Pajka wskazuje na siedem lat, a Malinowska na sześć). Karę odbył w Strzelcach Opolskich i wyszedł na wolność dopiero w 1964 roku.
Po zwolnieniu miał trudności ze znalezieniem pracy. Pracował jako portier, magazynier i pielęgniarz, a jego życie toczyło się w różnych miejscowościach – Łukcie, Pupkach koło Ostródy oraz Mątkach. Mimo zmieniających się miejsc zamieszkania, często odwiedzał swoją rodzinną Ostrołękę. Poświęcił się także twórczości literackiej; pisał wiersze oraz fraszki, które publikował w lokalnych gazetach i almanachach.
W życiu literackim Markowski wydał dwa zbiory poetyckie: „Fraszki” (Łódź 1983) i „Wśród samotności” (Olsztyn 2001). Jego twórczość została także uwzględniona w „Poetyckim Almanachu Kurpiowszczyzny” (Ostrołęka 2002). Był aktywnym członkiem Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Olsztynie, Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz olsztyńskiego Klubu Satyryka. Należał również do Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, a w 2001 roku został rehabilitowany. Otrzymał tytuł podporucznika rezerwy Wojska Polskiego i został odznaczony wieloma medalami, w tym Srebrnym Krzyżem Zasługi i patentem „Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”.
Markowski nie założył rodziny. Zmarł 25 marca 2002 roku w Mątkach i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Jonkowie koło Olsztyna.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Henryk Krauze | Wiesław Janusz Mikulski | Ewa Krauze | Cezary Olszewski | Filip Onichimowski | Czesław Dobek | Anna Kołakowska (ilustratorka) | Izrael Sztern | Arek Czernysz | Wiktor Gomulicki | Barbara Dzido-Lelińska | Antoni Filipowicz | Leszek Bakuła | Waleria Tomaszewicz | Adam Kamień | Agnieszka StulgińskaOceń: Alfred Markowski