Rościsław Oniszczyk

---

Życiorys

Młodość

Rościsław Oniszczyk przyszedł na świat w 1913 roku w Ostrołęce, w rodzinie pochodzenia robotniczego. Ukończenie szkoły średniej miało miejsce w Brześciu nad Bugiem. Po zdobyciu świadectwa dojrzałości plans na kontynuację nauki kierowały go w stronę Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie rozpoczął studia matematyczne. Niestety, wydarzenia związane z wybuchem II wojny światowej zmusiły go do przerwania edukacji. W związku z trudnościami tamtego okresu, podjął pracę jako nauczyciel w niepełnej szkole średniej w Tomaszowie Lubelskim. By zminimalizować ryzyko represji ze strony okupanta, zdecydował się pracować jako robotnik w lokalnej mleczarni, gdzie zatrudniony był aż do 1944 roku. Po wojnie wrócił do nauczania i przez trzy lata uczył w szkole średniej we Włodawie, a równocześnie podjął decyzję o powrocie na studia na Uniwersytet Warszawski, uzyskując końcowy dyplom magisterski w 1947 roku.

Pobyt na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie

Po zakończeniu studiów, wkrótce wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i przeniósł się na Dolny Śląsk. Jego pierwsze kroki zawodowe prowadziły do jaworskiej szkoły średniej, a w 1948 roku zamieszkał na stałe we Wrocławiu, gdzie początkowo pracował jako nauczyciel w szkole średniej. Później, do roku 1954, pełnił rolę wykładowcy w Wyższej Szkole Pedagogicznej, która powstała z Instytutu Pedagogicznego ZNP. Z chwilą przeniesienia uczelni do Opola w 1954 roku, Oniszczyk osiedlił się tam na stałe. W latach 1954–1961 pełnił znaczącą funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Informatycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W tym czasie uzyskał stopień naukowy doktora oraz tytuł docenta. Współpracownicy zapamiętali go jako niezwykle utalentowanego organizatora życia akademickiego, który miał kluczowy wpływ na kształtowanie struktur pionierskiej opolskiej uczelni.

Organizacja WSI w Opolu

W 1959 roku, na prośbę opolskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej, Oniszczyk zajął się organizacją Punktu Konsultacyjnego Politechniki Śląskiej w Opolu, prowadzącego wieczorowe studia inżynierskie, stając się jego kierownikiem. Rozpoczął wielkie wyzwanie o charakterze organizacyjnym, które polegało na pozyskiwaniu wykładowców z politechnik: Śląskiej i Wrocławskiej, jak również z opolskiej WSP, a także na zagwarantowaniu odpowiednich lokali do prowadzenia zajęć oraz stworzeniu laboratoriów. Wysiłki te przyniosły efekty, a w październiku 1959 roku rozpoczęły się zajęcia dydaktyczne na kierunku mechanika i elektrotechnika. Pierwsze dyplomy inżynierskie przyznawano studentom Punktu Konsultacyjnego dopiero w 1964 roku.

Punkt Konsultacyjny miał stanowić jedynie podwaliny do utworzenia samodzielnej uczelni technicznej w Opolu. W 1964 roku przedstawiciele władz województwa opolskiego, Rościsław Oniszczyk oraz przedstawiciele NOT, starali się u ministra szkolnictwa wyższego, Henryka Golańskiego, o zgodę na przekształcenie punktu konsultacyjnego w niezależny ośrodek naukowy, co niestety zakończyło się porażką. Z tego powodu Oniszczyk zdecydował się na dalszą rozbudowę lokalowej bazy uczelni oraz laboratoriów, co w efekcie doprowadziło do uzyskania pozytywnej zgody ministerstwa i powołania do życia 1 czerwca 1966 roku Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu, której Oniszczyk został pierwszym rektorem, sprawując tę funkcję przez trzy kadencje, aż do 1975 roku. W okresie jego lat kierowania, WSI zyskała praw do nadawania tytułu zawodowego magistra inżyniera na wszystkich trzech wydziałach: Budownictwa, Elektrycznego oraz Mechanicznego. Po ustąpieniu z pozycji rektora 1 września 1975 roku, Rościsław Oniszczyk objął stanowisko dyrektora Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii, którym kierował do swojej emerytury we wrześniu 1982 roku.

Odznaczenia

Wśród wyróżnień, które otrzymał Rościsław Oniszczyk, znajdują się istotne odznaczenia, odzwierciedlające jego dokonania oraz wkład w rozwój kraju.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi (1955).

---

Oceń: Rościsław Oniszczyk

---